Τον τρόπο με τον οποίο εταιρείες και πρόσωπα φοροδιαφεύγουν εξηγεί το περιοδικό «The Economist», το οποίο επισημαίνει πως «μόνο δύο πράγματα είναι σίγουρα: Ο θάνατος και οι φόροι. Ωστόσο γι' αυτούς που έχουν έξυπνους λογιστές, αυτό μπορεί να διατηρηθεί στο ελάχιστο».
Ο Economist εξηγεί πως φοροδιαφεύγουν εταιρείες και ιδιώτες και γιατί δεν θα σταματήσουν ποτέ να το κάνουν
Σε δημοσίευμα του, ο Economist αναλύει τον τρόπο με τον οποίο «διάφοροι βρίσκουν τον τρόπο να αποφύγουν με νόμιμο τρόπο την φορολογία, χρησιμοποιώντας ειδικά σχεδιασμένα φορολογικά ''καταφύγια'' ή αλλάζοντας τον τόπο διαμονής τους.
Η φοροδιαφυγή είναι ένα διαφορετικό πράγμα ωστόσο, το οποίο θεωρείται έγκλημα σε πολλές χώρες. Οι εξυπνότεροι φοροφυγάδες, χρησιμοποιούν έναν συνδυασμό τραπεζικών λογαριασμών, ''μπροστινές'' εταιρείες και ομίλους, σε ένα, δύο ή παραπάνω offshore οικονομικά κέντρα. Η ομοσπονδιακή φοροαποφυγή πάντως, είναι μια γκρίζα -νομικά- ζώνη. Οι εταιρείες συχνά προχωρούν παραπέρα, στοιχηματίζοντας πως οι Αρχές δεν θα έχουν είτε την βούληση είτε τους πόρους για να τους αντιμετωπίσουν για την στρατηγική της φορολογικής συρρίκνωσης που ακολουθούν – ή ίσως πιστεύουν πως οι κυβερνήσεις θα δεχθούν λιγότερους φόρους με αντάλλαγμα τις επενδύσεις από κινητά κεφάλαια».
Στον Economist μιλά και ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Βρετανίας ο Denis Healey, ο οποίος εξηγεί πως ξεκίνησε η φοροδιαφυγή: Η φοροδιαφυγή έγινε πιο εύκολη με την έκρηξη των φορολογικών παραδείσων, με την έγκριση των πλούσιων χωρών. Σήμερα υπάρχουν περίπου 50 με 60 φορολογικοί παράδεισοι.
Στη συνέχεια, το περιοδικό επισημαίνει πως με την οικονομική κρίση ξέσπασε εκ νέου «πόλεμος» κατά των φορολογικών παραδείσων, καθώς «από το 2008 οι χώρες χωρίς ρευστό, φτωχές και πλούσιες παλεύουν σκληρά για να συλλέξουν τους χαμένους φόρους. Ο φορολογικοί παράδεισοι βρίσκονται κάτω από σκληρή πίεση για να δίνουν περισσότερες πληροφορίες για τους πελάτες τους στις χώρες τους. Ο κόσμος φαίνεται πως κινείται προς το σύστημα της αυτόματης ανταλλαγής δεδομένων. Ωστόσο μερικές χώρες αντιστέκονται επικαλούμενες κωλύματα με τους νόμους τους περί προστασίας προσωπικών δεδομένων. Οπως και να έχει, η ζωή έχει γίνει πολύ πιο σκληρή τα τελευταία χρόνια για τους ιδιώτες που προσπαθούν να αποφύγουν τις φορολογικές τους υποχρεώσεις και είναι πιθανό να γίνουν ακόμη πιο σκληρά.
Κλείνοντας, ο Economist αναφέρει πως πως «παρά τις προσπάθειές των G20 και του ΟΟΣΑ, δεν πρόκειται να κλείσουν όλες οι νομικές τρύπες και σίγουρα θα ανοίξουν νέες. Οι κυβερνήσεις των πλούσιων χωρών έχουν ενθαρρύνει εδώ και χρόνια τακτικές φοροαποφυγής, φοβούμενες ότι θα χαρακτηριστούν μη ανταγωνιστικές και θα διώξουν τους μεγαλοεπενδυτές. Αυτό κατά πάσα πιθανότητα θα συνεχιστεί όποια και να είναι η πολιτική ρητορεία».
iefimerida.gr
Σε δημοσίευμα του, ο Economist αναλύει τον τρόπο με τον οποίο «διάφοροι βρίσκουν τον τρόπο να αποφύγουν με νόμιμο τρόπο την φορολογία, χρησιμοποιώντας ειδικά σχεδιασμένα φορολογικά ''καταφύγια'' ή αλλάζοντας τον τόπο διαμονής τους.
Η φοροδιαφυγή είναι ένα διαφορετικό πράγμα ωστόσο, το οποίο θεωρείται έγκλημα σε πολλές χώρες. Οι εξυπνότεροι φοροφυγάδες, χρησιμοποιούν έναν συνδυασμό τραπεζικών λογαριασμών, ''μπροστινές'' εταιρείες και ομίλους, σε ένα, δύο ή παραπάνω offshore οικονομικά κέντρα. Η ομοσπονδιακή φοροαποφυγή πάντως, είναι μια γκρίζα -νομικά- ζώνη. Οι εταιρείες συχνά προχωρούν παραπέρα, στοιχηματίζοντας πως οι Αρχές δεν θα έχουν είτε την βούληση είτε τους πόρους για να τους αντιμετωπίσουν για την στρατηγική της φορολογικής συρρίκνωσης που ακολουθούν – ή ίσως πιστεύουν πως οι κυβερνήσεις θα δεχθούν λιγότερους φόρους με αντάλλαγμα τις επενδύσεις από κινητά κεφάλαια».
Στον Economist μιλά και ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Βρετανίας ο Denis Healey, ο οποίος εξηγεί πως ξεκίνησε η φοροδιαφυγή: Η φοροδιαφυγή έγινε πιο εύκολη με την έκρηξη των φορολογικών παραδείσων, με την έγκριση των πλούσιων χωρών. Σήμερα υπάρχουν περίπου 50 με 60 φορολογικοί παράδεισοι.
Στη συνέχεια, το περιοδικό επισημαίνει πως με την οικονομική κρίση ξέσπασε εκ νέου «πόλεμος» κατά των φορολογικών παραδείσων, καθώς «από το 2008 οι χώρες χωρίς ρευστό, φτωχές και πλούσιες παλεύουν σκληρά για να συλλέξουν τους χαμένους φόρους. Ο φορολογικοί παράδεισοι βρίσκονται κάτω από σκληρή πίεση για να δίνουν περισσότερες πληροφορίες για τους πελάτες τους στις χώρες τους. Ο κόσμος φαίνεται πως κινείται προς το σύστημα της αυτόματης ανταλλαγής δεδομένων. Ωστόσο μερικές χώρες αντιστέκονται επικαλούμενες κωλύματα με τους νόμους τους περί προστασίας προσωπικών δεδομένων. Οπως και να έχει, η ζωή έχει γίνει πολύ πιο σκληρή τα τελευταία χρόνια για τους ιδιώτες που προσπαθούν να αποφύγουν τις φορολογικές τους υποχρεώσεις και είναι πιθανό να γίνουν ακόμη πιο σκληρά.
Κλείνοντας, ο Economist αναφέρει πως πως «παρά τις προσπάθειές των G20 και του ΟΟΣΑ, δεν πρόκειται να κλείσουν όλες οι νομικές τρύπες και σίγουρα θα ανοίξουν νέες. Οι κυβερνήσεις των πλούσιων χωρών έχουν ενθαρρύνει εδώ και χρόνια τακτικές φοροαποφυγής, φοβούμενες ότι θα χαρακτηριστούν μη ανταγωνιστικές και θα διώξουν τους μεγαλοεπενδυτές. Αυτό κατά πάσα πιθανότητα θα συνεχιστεί όποια και να είναι η πολιτική ρητορεία».
iefimerida.gr
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι απόψεις των αναρτήσεων δεν ταυτίζονται υποχρεωτικά με τις δικές μας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.